หน้าต่างสู่อดีต

ในปี 1612 หลวงพ่อเท็นได โชโจ ซึ่งได้รับความไว้วางใจจากโทคุกาวะ อิเอยาส ุเจริญรุ่งเรืองอย่างมากหลังจากได้เป็นนักบวช วัดคิตะ-อินส่วนใหญ่ถูกไฟไหม้เกือบหมดจากไฟไหม้ครั้งใหญ่ที่คาวาโกเอะในปี 1638 แต่โชกุนอิเอมิสึคนที่สามถูกย้ายจากปราสาทเอโดะไปที่ "ห้องกำเนิดอิเอมิสึ" และ "ห้องแต่งหน้าสำนักคาสึกะ" นอกจากนี้พื้นที่ทั้งหมดยังถูกกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ คุณสามารถดู "อรหันต์ 500 " ซึ่งเป็นหนึ่งในสามของอรหันต์ที่สำคัญในญี่ปุ่น

ปราสาทคาวาโกเอะสร้างขึ้นโดยโองิยะ อุเอซุงิ โมจิโจในปีแรกของนากาโระคุ (1457) โดยสั่งให้ข้าราชบริพารของเขา มิจิซามะ โอตะ และพ่อลูก Dokan แข่งขันกับ โคกะคุโบ อะชิคะเกะ ชิเกะอุจิ ในช่วงสมัยเอโดะได้รับการยกย่องว่ามีความสำคัญในฐานะผู้พิทักษ์ทางตอนเหนือของเอโดะและหัวหน้าผู้ดูแลของโชกุนคือเจ้าแห่งปราสาทมาหลายชั่วอายุคน อาคารที่มีอยู่ถูกสร้างขึ้นในปีแรกของไคนางะ (พ.ศ. 2391) งานปรับปรุงที่ดำเนินการเป็นเวลาสองปีครึ่งแล้วเสร็จและเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชมได้

ประวัติความเป็นมาของศาลเจ้าคาวาโกเอะฮิคาวะนั้นเก่าแก่มาก กล่าวกันว่าเริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 6 ซึ่งเป็นช่วงที่มีการสืบทอดวัฒนธรรมสุสานโบราณ เมื่อศาลเจ้าโอมิยะซึ่งเป็นศาลเจ้าหลักมุซาชิ อิจิโนะมิยะ ได้แยกออกไปในสมัยจักรพรรดิคินเมอิ หลังจากนั้นตั้งแตที่มาโอตะ โดคัน ได้สร้างปราสาทคาวาโกเอะขึ้นก็ได้รับการยกย่องในฐานะศาลเจ้าของในพื้นที่นี้และได้รับการขนานนามว่า "โออิคาวะซามะ"

ย่านโกดังคุระซึคุริเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมในคาวาโกเอะ คุราซูคุริเป็นรูปแบบสถาปัตยกรรมที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวซึ่งใช้ในการสร้างใหม่หลังเหตุเพลิงไหม้ทำลายเมืองในปี พ.ศ. 2436 อาคารโกดังแบบดั้งเดิมเหล่านี้ยังคงอยู่และยังคงใช้งานโดยร้านค้าหลายแห่งในปัจจุบัน หอระฆังโทกิโนะคาเนะตั้งอยู่ริมถนนใจกลางย่าน สามารถได้ยินเสียงระฆังดังทั่วทั้งบริเวณสี่ครั้งต่อวัน ช่วยเพิ่มบรรยากาศในขณะที่ผู้มาเยือนจับจ่ายและลิ้มลองอาหารท้องถิ่น

โคะเอโดะ คุราริเป็นสถานที่ที่ปรับปรุงจากโรงกลั่นเหล้าสาเกคากะมิยะมะในอดีตซึ่งก่อตั้งขึ้นในปีเมจิที่ 8 (ปี 1875) โดยยังหลงเหลือภาพลักษณ์ของในสมัยนั้นเอาไว้ มีการปรับปรุงโรงกลั่นสาเกที่ถูกสร้างในยุดเมจิ, ไทโช ,โชวะ และได้รับการกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ที่ขึ้นทะเบียนระดับประเทศ มีโกดัง 3 แห่งคือสถานที่ขายของฝาก (โกดังเมจิ) สถานที่ทานอาหาร (โกดังไทโช) สถานที่ชิมสาเก (โกดังโชวะ) สองแห่งและสถานที่รวบรวม (คลังสินค้านิทรรศการ) และมีสถานที่ประชุม (โกดังจัดแสดง)