สิ่งที่ต้องทำ

"บ้านเรือนในรูปแบบคูระซึคุริ" ยังคงหลงเหลืออยู่ในคาวาโกเอะแม้แต่ในปัจจุบัน การสร้างแบบคูระซึคุริเป็นอาคารทนไฟที่ชาญฉลาดเพื่อป้องกันการลุกไหม้และได้รับการพัฒนาให้เป็นทาวน์เฮาส์สไตล์เอโดะ โตเกียวในปัจจุบันยังคงหลงเหลือรูปแบบของเอโดะที่ไม่สามารถพบเห็นได ในเดือนธันวาคม 2542 ได้รับเลือกให้เป็น "พื้นที่อนุรักษ์สิ่งปลูกสร้างแบบดั้งเดิมที่สำคัญ" ของชาติ และในเดือนมกราคม 2550 ได้รับเลือกให้เป็น "100 ภูมิทัศน์ของเมืองทางประวัติศาสตร์ที่สวยงามของญี่ปุ่น

หอเทศกาลจิจบุมัตสึริมีจัดแสดงวัสดุที่เกี่ยวข้องโดยเน้นที่เกี้ยวขบวนแห่และร่มประดับที่เกี่ยวข้องกับเทศกาลจิจิบุยามค่ำคืนซึ่งจัดขึ้นในวันที่ 2 และ 3 ธันวาคมของทุกปี เกี้ยวขบวนแห่ ร่มประดับ ผ้าม่าน　และรูปแกะสลักโดยช่างฝีมือระดับปรมาจารย์ในยุคโชวะได้รับการออกแบบตามความเชื่อในตำนาน ไม่เพียงแต่ในเวลากลางวันเท่านั้นแต่ยังมีการแสดงซ้ำในงานเทศกาลยามค่ำคืนที่มีการประดับโคมไฟอีกด้วย ท่ามกลางเสียงของจิจิบุ ยะไต บายาชิที่งดงามคุณสามารถเห็นเกี้ยวและร่มประดับที่งดงามอยู่ตรงหน้าคุณ

สุสานร้อยถ้ำโยชิมิเป็นหลุมฝังศพแบบแนวนอนที่สร้างขึ้นในตอนท้ายของยุคโคะฟุน (ปลายศตวรรษที่ 6 ถึง 7) และได้รับการกำหนดให้เป็นโบราณสถานแห่งชาติในปีไทโชที่ 12 เป็นสถานที่ทางประวัติศาสตร์ที่เป็นตัวแทนของเมืองโยชิมิและปัจจุบันมีหลุมแนวนอน 219 หลุมที่สามารถยืนยันได้ หลุมด้านข้างแต่ละหลุมประกอบด้วยสองส่วนคือห้องฝังศพและเส้นทางเดิน ในส่วนด้านหนึ่งนั้นมีมอสเรืองแสงได้เติบโตตามธรรมชาติเป็นอนุสาวรีย์ธรรมชาติ

ในสวนสาธารณะที่มีสุสานขนาดใหญ่ 9 แห่งนอกเหนือไปจาก "สุสานอินาริยามะ" ที่ขุดพบดาบเหล็กจารึกทองซึ่งเป็นสมบัติของชาติ ส่วนของ "สุสานมารุฮาคายามะ" ซึ่งถือเป็นสุสานทรงกลมที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นก็ได้กลายเป็นจุดชมซากุระที่ดีที่สุดในสวนสาธารณะ นอกจากนี้ยังมีการกล่าวกันว่าซะคิตามะเมืองเกียวดะซึ่งเป็นที่ตั้งของสวนนี้เป็นสถานที่ที่ชื่อ "ไซตามะ" ถือกำเนิดขึ้นและมีอนุสาวรีย์ต้นกำเนิดชื่อของจังหวัดไซตามะอยู่ในสวนสาธารณะ

พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์และนิทานพื้นบ้านรวบรวมและจัดเก็บเอกสารที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์และพื้นบ้านของไซตามะ จากการค้นคว้าและวิจัยอย่างคลอบคลุมทำให้เห็นถึงลักษณะประจำภูมิภาคของไซตามะได้กระจ่างชัด เป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีส่วนช่วยในการเสริมสร้างชีวิตและการสร้างวัฒนธรรมใหม่ให้กับพลเมืองทุกระดับของจังหวัดโดยกลายเป็นสถานที่แลกเปลี่ยนและทำกิจกรรมการเรียนรู้ของประชาชนในจังหวัดไปพร้อมๆกับการชี้แจงผลการวิจัยเหล่านั้น (โปรดตรวจสอบรายละเอียดสิ่งอำนวยความสะดวกจาก URL ด้านล่าง)

ในตอนแรกกล่าวกันว่าระฆังแห่งกาลเวลาเป็นสิ่งที่ทาดะคะสึ ซาไคเจ้าของปราสาทคาวาโกเอะสร้างขึ้นในเมืองปราสาททากะสมัยยุคคาเนอิ หอระฆังในปัจจุบันสร้างขึ้นใหม่หลังจากไฟไหม้ครั้งใหญ่คาวาโกเอะที่เกิดขึ้นในปี 1893 และเป็นหอคอยสามชั้นที่มีความสูงประมาณ 16 เมตร ถือเป็นสัญลักษณ์ของคาวาโกเอะที่มีการบอก "เวลา" ที่ขาดไม่ได้สำหรับชีวิตประจำวัน ปัจจุบันระฆังดังวันละ 4 ครั้ง (6 โมงเช้า เที่ยง บ่าย 3 โมง และ 6 โมงเย็น)

ปราสาทโอชิซึ่งถูกนับเป็น 1 ใน ปราสาทที่มีชื่อเสียง 7 แห่งในภูมิภาคคันโต ถูกสร้างขึ้นในช่วงอารยธรรมของยุคมุโระมาจิ เป็นที่รู้จักกันในนาม "ปราสาทลอยน้ำ" ที่ทนต่อการโจมตีทางน้ำของมิตสึนาริอิชิดะในช่วงคันโตเฮเซของฮิเดคิจิโทโยมิ เรื่องนี้กลายเป็นต้นแบบให้กับภาพยนตร์เรื่อง The Castle of Noboru นั่นเอง ปัจจุบันยังเป็น หนึ่งใน 100 ปราสาทที่มีชื่อเสียงในญี่ปุ่น อีกด้วย "ปราสาทโอชิ" ที่มีอยู่ถูกรื้อถอนในยุคเมจิและสร้างขึ้นใหม่ในปี 1988 ด้านในเป็นส่วนหนึ่งของห้องจัดแสดงของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นและจากชั้นบนสุดสามารถมองเห็นภายในเมือง

นอกจากการจัดแสดงรถขบวนแห่ของแท้สองคันที่ถูกลากจูงในเทศกาลคาวาโกเอะแล้วยังมีการจัดแสดงเอกสารที่เกี่ยวข้องกับเทศกาลคาวาโกเอะอีกด้วย คุณสามารถสัมผัสกับบรรยากาศอันทรงพลังของเทศกาลคาวาโกเอะได้ตลอดทั้งปี นอกจากนี้ในห้องโถงนิทรรศการยังมีการแสดงดนตรี (ประมาณ 20 นาที) เป็นประจำ

หอรำลึกเป็นอาคารสไตล์ญี่ปุ่นผนังด้านนอกส่วนหนึ่งเป็นปูนหลังคามุงกระเบื้อง ที่เลียนแบบการสร้างแบบนางายามอนในบ้านเกิดของ โอกิโนะ กิงโกะ ห้องถูกแบ่งออกเป็นห้องนิทรรศการและห้องพัก ในห้องนิทรรศการกำลังจัดแสดงเอกสารและลำดับเวลาชีวิตของโอกิโนะ กิงโกะตามยุคสมัย โอกิโนะ กิงโกะผ่านการทดสอบการปฏิบัติทางการแพทย์ในปีเมจิที่ 18 (1885) กลายเป็นแพทย์หญิงที่ได้รับใบอนุญาตคนแรกในญี่ปุ่นและเป็นหนึ่งในบุคคลที่ยอดเยี่ยมของจังหวัดไซตามะ

หอรำลึกนักวิชาการตาบอดแห่งชาติ "คิอิจิมาโกโตะ" ในช่วงกลางสมัยเอโดะ ในพิพิธภัณฑ์มีสิ่งของต่างๆประมาณ 200 ชิ้นเช่น "กันโช รุยจู" และบันทึกรวมทั้งเอกสารเก่า ๆ นอกจากนี้ยังมีสิ่งสำคัญต่อชีวิตของคิอิจิมาโคโตะมากมายจัดแสดงอยู่ เช่น กระเป๋าเงินที่เย็บด้วยมือของแม่ซึ่งได้รับการกล่าวขานว่าเป็นสิ่งที่หวงแหนมาตลอดชีวิต นอกจากนี้ยังมีมุมวิดีโอและออดิโอไกด์ในห้องนิทรรศการ

มีประวัติศาสตร์มายาวนานและกล่าวกันว่าเป็นช่วงเวลาของจักรพรรดิคาเงยูกิเมื่อ 2,000 ปีก่อน ในช่วงยุคคามาคุระซึ่งความศรัทธาของภูเขามิสึเนะซังแพร่หลาย ฮาทาเคะยะมะ ชิเกะทาดะ, นิตตะ โยชิโอกิ รวมถึงในช่วงยุคโอคุตากาวะ ก็มีความเคารพต่อตระกูลโชกุนและตระกูลคิชู โดยเฉพาะอย่างยิ่งของขวัญของตระกูลคิชูยังคงเป็นสมบัติของศาลเจ้า นอกจากนี้เมื่อฤดูใบไม้ร่วงมาถึงจะมีการจัดเทศกาล "จูโกะยะ ทสึคิโยมิมัตสึริ" เพื่อประกาศว่าฤดูใบไม้ร่วงมาสู่ภูเขาจิจิบุ

เนินเปลือกหอยในยุคโจมงตอนต้น (ประมาณ 7,000 ปีก่อน) ตอนนั้นอากาศอบอุ่นกว่าตอนนี้และน้ำทะเลได้ไหลเข้ามาบนพื้นดิน ในพื้นที่น้ำกร่อยนั้นส่วนใหญมีผีเสื้อสีฟ้าอาศัยอยู่เป็นหลักและมีเปลือกหอยอย่างหอยอาซาริ หอยฮามากุริ และหอยหวานไฮไกที่หลงเหลืออยู่ ตั้งอยู่ที่ด้านหลังของโคมุโระคันนอนซึ่งเป็นวัดอันดับที่ 5 ของอะดะจิบันโตซึ่งเป็นวัดที่ 5 ของสถานสักการะอะดาจิบันโต

นี่คือตรอกเล็กๆที่มีร้านขนมสมัยก่อนตั้งอยู่เรียงราย ในตอนต้นของยุคโชวะมีบ้านมากกว่า 70 หลังที่ตั้งเรียงรายและผลิตและขายส่งขนมหวานจำนวนมาก ปัจจุบันมีบ้านเรือนประมาณ 20 หลังที่ผลิตและจำหน่ายขนมลูกกวาดมิ้นและลูกกวาดคินทาโร่และขนมหวานล้ำสมัย ทั้งผู้ใหญ่และเด็ก ๆ สามารถย้อนวัยเด็กและเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศแห่งความคิดถึง และยังได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งใน "100 ทัศนียภาพที่หอมหวาน" โดยกระทรวงสิ่งแวดล้อม

ปราสาทคาวาโกเอะสร้างขึ้นโดยโองิยะ อุเอซุงิ โมจิโจในปีแรกของนากาโระคุ (1457) โดยสั่งให้ข้าราชบริพารของเขา มิจิซามะ โอตะ และพ่อลูก Dokan แข่งขันกับ โคกะคุโบ อะชิคะเกะ ชิเกะอุจิ ในช่วงสมัยเอโดะได้รับการยกย่องว่ามีความสำคัญในฐานะผู้พิทักษ์ทางตอนเหนือของเอโดะและหัวหน้าผู้ดูแลของโชกุนคือเจ้าแห่งปราสาทมาหลายชั่วอายุคน อาคารที่มีอยู่ถูกสร้างขึ้นในปีแรกของไคนางะ (พ.ศ. 2391) งานปรับปรุงที่ดำเนินการเป็นเวลาสองปีครึ่งแล้วเสร็จและเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชมได้

หอรำลึกผ้าไหมคะตะคุระ เป็นหอรำลึกที่ก่อตั้งโดยใช้โกดังรังไหมของโรงงานคุมะกายะซึ่งเป็นโรงสีไหมแห่งสุดท้ายของบริษัทคาตาคุระอุตสาหกรรมจำกัดมหาชน และในปีเฮเซที่ 19 ได้รับการรับรองจากกระทรวง เศรษฐกิจ การค้า และอุตสาหกรรมให้เป็น "มรดกทางอุตสาหกรรมที่ทันสมัย" ได้มีการจัดแสดงเครื่องม้วนไหมที่ใช้ในตอนเปิดดำเนินการของโรงงานคุมะกายะ และแนะนำกระบวนการจากรังไหมไปจนถึงไหมดิบเพื่อเป็นการรักษาและสืบทอดประวัติศาสตร์ 121 ปีของอุตสาหกรรมการม้วนไหมของบริษัทที่มีมาเป็นเวลานาน

ปราสาทคิไซในประวัติศาสตร์ (ปราสาทในเมืองส่วนตัว) เป็นอาคารชั้นเดียวที่มีกำแพงดินและกำแพง แต่ได้รับการบูรณะเป็นปราสาทที่มีหอคอยปราสาท ในฐานะที่เป็นห้องจัดแสดงวัสดุทางประวัติศาสตร์ในท้องถิ่น มีการจัดแสดงสิ่งของที่ขุดพบมากมายและวัสดุทางประวัติศาสตร์ต่างๆที่พบจากการขุดค้นในพื้นที่คิไซ

* การก่อสร้างป้องกันแผ่นดินไหวได้ดำเนินการมาตั้งแต่ปี 2017 และปัจจุบันพิพิธภัณฑ์ปิดให้บริการ พิพิธภัณฑ์คุระ-ซุคุริสร้างขึ้นโดยบุนโซ โคยามะ ผู้ค้าส่งบุหรี่ในเวลานั้นโดยอ้างอิงจากถึงอาคารที่สร้างแบบคุระ-ซุคุริ หลายแห่งที่รอดพ้นจากการไฟไหมหลังจากเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งใหญ่ในคาวาโกเอะในปี 1893 และบ้านเรือนของพ่อค้าในเขตนิฮนบาชิของโตเกียว คุณสามารถทัวร์ชมการออกแบบและโครงสร้างของบ้านแบบคุระ-ซุคุริของคาวาโกเอะ คุณสามารถสังเกตการออกแบบ โครงสร้าง และภายในบริเวณ แม้แต่ตอนนี้ก็สามารถสัมผัสได้ถึงบรรยากาศของยุคเมจิที่ยังมีชีวิตอยู่

สถานที่นี้เปิดขึ้นเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนของเขตพื้นที่และเป็นฐานการท่องเที่ยวหลังจากปรับปรุงโดยพยายามรักษารูปลักษณ์อันเก่าแก่ของ "จิจิบุคัง" โรงแรมพ่อค้าที่สร้างขึ้นในสมัยเมจิตอนต้นเอาไว้ให้มากที่สุด ชั้นแรกเป็นพื้นที่พักผ่อนฟรีซึ่งมีธรณีประตูขนาดใหญ่ และมีกล่องให้เช่าตั้งอยู่โดยรอบ เพื่อเป็นพื้นที่สำหรับประชาชนในการจัดแสดง และขายงานหัตถกรรมและเซรามิก โปรดมาใช้บริการ "Hot Spot Chichibukan" ในฐานะสถานที่ท่องเที่ยวและเป็นสถานที่พักผ่อนสำหรับชุมชน

ซากปราสาทมัตสึยามะเป็นหนึ่งในปราสาทฮิรายามะที่ดีที่สุดในภูมิภาคคิตะมูซาชิ สร้างขึ้นที่ปลายเนินเขาฮิกิ และถูกกำหนดให้เป็นสถานที่ทางประวัติศาสตร์ของจังหวัดในปีไทโชที่14 ในปีเฮเซที่ 20 (ปี 2008) ได้เข้าร่วมเป็นซากปรักหักพังของซุเกะยะคัง (เมืองรันซัน) ซึ่งถูกกำหนดโดยรัฐบาลแห่งชาติแล้ว พร้อมกับซากปรักหักพังของปราสาทสุกิยามะ (เมืองรันซัน) และปราสาทโอกุระ (เมืองโทคิกาวะ, เมืองอาราชิยามะ, เมืองโอกุวะ) และจะเป็นสถานที่ทางประวัติศาสตร์ที่กำหนดระดับประเทศ บริเวณรอบปราสาทนั้น พื้นที่ราบลุ่มที่เกิดจากแม่น้ำอิชิโนะแผ่ขยายออกไป ก่อให้เกิดอันตรายทางธรรมชาติ

มียุ้งข้าวและโกดังสองหลังตั้งอยู่โดยมีบ้านหลักและบ้านรับรองแขกเป็นศูนย์กลางโดยสร้างขึ้นตั้งแต่ปลายสมัยเอโดะจนถึงครึ่งแรกของสมัยเมจิ กำแพงหินและกำแพงสีขาวถูกสร้างขึ้นโดยหันไปทางถนน ทำให้เกิดภูมิทัศน์ที่สวยงามของโคมาโกะ มีการกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ของชาติในปีเฮเซที่ 26 (ปี 2014)

อดีตบ้านพักของครอบครัวยามาซากิถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นสถานที่พักผ่อนของคุณโยชิชิ ยามาซากิ ผู้เป็นรุ่นที่ 5 ของ " คาเมะยะ" ร้านขนมที่มีชื่อเสียงมายาวนานของคาวาโกเอะ ในปี 2000 อาคารหลัก ห้องน้ำชา และพื้นที่นั่งเล่นได้กลายเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ซึ่งกำหนดโดยเมือง และในปี 2006 ส่วนของอาคารถูกบริจาคให้กับเมือง ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี 2011 สวนแห่งนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นอนุสรณ์สถาน (สถานที่ที่มีวิวสวยงาม)ของประเทศ นอกจากนี้อาคารหลักยังถูกกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญของชาติ (อาคาร) เมื่อวันที่ 30 กันยายน 2019　(ห้องน้ำชาและสถานที่นั่งรอเป็นสิ่งที่กำหนด) สวนของบ้านพักของครอบครัวยามาซากิในอดีตได้รับการยอมรับว่ามีคุณค่าในฐานะที่เป็นตัวอย่างของสวนสไตล์ญี่ปุ่นรวมถึงห้องชงชาที่ออกแบบโดยคาสึยะ คาสุโอกะ พร้อมกับการก่อสร้างอาคารสไตล์ญี่ปุ่นและอาคารสไตล์ตะวันตก ทั้งยังได้รับการยกย่องอย่างสูงว่า "มีส่วนในการพัฒนาวัฒนธรรมภูมิทัศน์"

อาคารนี้สร้างขึ้นในปีโชวะที่ 5 และได้รับการจดทะเบียนเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ของชาติในปีเฮเซที่ 13 ที่อาคารจิจิบุ เมเซ็นคัง Chichibu Meisenkan คุณสามารถชมประวัติศาสตร์และการจัดแสดงของ "จิจิบุ เมเซ็น" และยังสามารถสัมผัสประสบการณ์การย้อมและการทอลายฉลุได้อีกด้วย นอกจากนี้อุปกรณ์ทั้งหมดที่จัดแสดงในห้องโถงยังใช้งานอยู่ในปัจจุบัน และหากคุณโชคดีจะสามารถได้ชมการใช้งาน

โรงแรมแห่งนี้ตั้งอยู่ในสถานที่ที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงจากบ้านของซามูไรสมัยคามาคุระ [ปราสาทซากุยะ (菅谷館)] ไปเป็นป้อมปราการในยุคสงครามกลางเมือง (ปราสาทซุกายะ 須賀谷城) เปิดเป็นพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ประจำจังหวัดไซตามะในเดือนเมษายน 1976 หลังจากนั้นในวันที่ 1 เมษายน 2006 ตามแผนการปรับโครงสร้างและการบำรุงรักษาของสิ่งอำนวยความสะดวกของพิพิธภัณฑ์ประจำจังหวัด นอกเหนือจากการรวบรวม จัดเก็บ และค้นคว้าเอกสารที่เกี่ยวข้องกับร่องรอยของปราสาทซากุยะ และเอกสารทางโบราณคดีที่เกี่ยวข้องกับสถานที่ทางประวัติศาสตร์ในยุคกลาง เช่น ปราสาทยุคกลาง ยังใช้ประโยชน์จากสิ่งเหล่านั้นเปิดตัวใหม่เป็นพิพิธภัณฑ์โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสนับสนุนการพัฒนาด้านวิชาการและวัฒนธรรม ในเวลานี้ชื่อของพิพิธภัณฑ์ได้เปลี่ยนจากพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์จังหวัดไซตามะเป็นชื่อในปัจจุบัน (โปรดตรวจสอบรายละเอียดสิ่งอำนวยความสะดวกจาก URL ด้านล่าง)

สุสานฮาจิมันยามะเป็นสุสานเก่าศูนย์กลางของกลุ่มสุสานเก่าวาคะโคะดะมะโคะฟุนกุนที่กระจายอยู่รอบ ๆ บริเวณนี้ และคาดว่าจะเป็นสุสานทรงกลมขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 80 เมตร ถูกสร้างขึ้นในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 7 ได้รับการบูรณะและบำรุงรักษาในปีโชวะที่ 56 จากห้องหินนั้นพบโลงศพที่ดีที่อย่างโลงศพไม้เคลือบและสามารถคาดได้ว่าเป็นบุคคลที่ถูกฝังนั้นเป็นผู้มีอำนาจมาก ยังถูกเรียกอีกอย่างว่า "เวทีหินคันโต" เนื่องจากเป็นห้องหินขนาดใหญ่มากเทียบได้กับอิชิบุไตโคะฟุนในหมู่บ้านอะสุคะจังหวัดนารา