พิพิธภัณฑ์เมืองอาซาฮี

สวนสาธารณะซึ่งสร้างขึ้นริมสระควบคุม "ทะเลสาบอายะ" ริมฝั่งแม่น้ำอาราคาวะ อยู่ใกล้กับใจกลางเมืองแต่ยังคงมีธรรมชาติอุดมสมบูรณ์ คุณสามารถสัมผัสทั้งสี่ฤดูกาลและใช้เวลาอย่างสบายๆ เช่น ดอกพริมโรสที่เบ่งบานและต้นที่หญ้าที่งอกใหม่ สำหรับบาร์บีคิวในพื้นที่เปิดโล่ง คุณสามารถเลือกบริเวณโดยที่ไม่ต้องจองกับการจองแบบมามือเปล่า มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย เช่น สนามเทนนิส สนามวิ่งสำหรับสุนัข และพื้นที่ตกปลา และริมทะเลสาบเป็นสถานที่ยอดนิยมสำหรับการปั่นจักรยานและเล่นวินด์เซิร์ฟ สามารถเข้าถึงได้ง่ายโดยรถยนต์ ผู้คนมากกว่า 1 ล้านคนมาเยี่ยมชมสวนสาธารณะทุกปี

ส่วนหนึ่งของที่ตั้งของ" ฐานทัพอาซากะ "ซึ่งได้รับการร้องขอจากกองทัพสหรัฐในปีโชวะที่ 20 เป็นสวนสาธารณะขนาด 20.2ha ที่เปิดในเดือนมีนาคมปีเฮเซแรกในฐานะสวนสาธารณะที่รักษาสภาพแวดล้อมการอยู่อาศัยที่สะดวกสบายและสร้างภูมิทัศน์เมืองที่สวยงาม เป็นที่นิยมในหมู่ประชาชนในจังหวัดในฐานะสถานที่สำหรับเล่นกีฬาและพักผ่อนหย่อนใจด้วยพื้นที่เปิดโล่งอเนกประสงค์และลู่วิ่งจ็อกกิ้งและเป็นสถานที่อพยพขนาดกว้าง ในบริเวณใกล้เคียงมีสวนสาธารณะโออิซุมิจูโอเมืองโตเกียว, สวนกีฬาโออิซุมิซากุระเขตเนริมะ, พื้นที่สีเขียวโตเกียวโยโนะ (พื้นที่สีเขียวนากาคุโบะ), ถนนนีซะมิโดริโด และ ถนนซาคาเอะมิโดริโดของเมืองนีซะ อยู่ติดกันเป็นพื้นที่สีเขียวขนาดใหญ่ที่ครอบคลุมเขตเทศบาลและพรมแดนของจังหวัด

เมียวอนซาวะผุดขึ้นในพื้นที่ป่าบนทางลาดชันริมแม่น้ำคุโระเมะทางตอนใต้ของเมือง เป็นสายธารใสที่ได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งใน “น้ำที่ดีที่สุด 100 แห่งของเฮเซ” ภายใต้สังกัดของกระทรวงสิ่งแวดล้อม การไหลลงมาสู่แม่น้ำคุโระเมะเป็นระยะทางประมาณ 100 เมตร สามารถพบสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในน้ำสะอาดเท่านั้นและพืชมีค่าหลายชนิดซึ่งเติบโตตามธรรมชาติ

สวนมิซุโคไคซุคะถูกกำหนดให้เป็นโบราณสถานแห่งชาติในฐานะเนินเปลือกหอยที่แสดงถึงยุคโจมงตอนต้น (ประมาณ 5500 ถึง 6500 ปีก่อน) และเป็นสวนสาธารณะที่มีพื้นที่ประมาณ 40,000 ตารางเมตร เตรียมไว้สำหรับการอนุรักษ์และการใช้ประโยชน์จากเนินเปลือกหอยนี้ สนามหญ้าแสดงถึงขนาดของหมู่บ้านในเวลานั้นและมีการบูรณะหลุมที่อยู่อาศัย 5 หลุม เส้นทางในสวน (ความยาวรวม 582 เมตร) วนไปรอบ ๆ บริเวณนั้น และป่าโจมอนได้รับการบูรณะอยู่ที่ฝั่งด้านนอก ในอาคารนิทรรศการที่แนะนำเนินเปลือกหอย มิซึโคะไคซุคะ ซากของที่อยู่อาศัยในช่วงเวลาของการสำรวจการขุดค้นถูกจำลองและทำขึ้นใหม่เพื่อให้เข้าใจเนินเปลือกหอยและวิถีชีวิตของผู้คนในเวลานั้น นอกจากนี้ในพิพิธภัณฑ์ที่อยู่ติดกับสวนยังมีการจัดแสดงวัถตุทางโบราณคดีที่ขุดได้จากซากปรักหักพังในเมืองและกลุ่มเครื่องหินในยุคหินเก่าเมื่อประมาณ 30,000 ปีก่อนและเครื่องปั้นดินเผาโจมอนที่ขุดได้จากซากปรักหักพังฮาซาวะซึ่งเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่กำหนดโดยจังหวัด (ชื่อเล่น "เครื่องปั้นดินเผารูปแบบมุซาซาบิ") ดาบเหล็กและลูกแก้วจากต้นยุดของสุสานฝังศพโบราณและวัสดุอื่น ๆ อีกมากมายอธิบายถึงสมัยดั้งเดิมและสมัยโบราณของเมืองฟูจิมิ

น้ำป้องกันไฟป่าเป็นน้ำที่มัทสึไดระ โนบุสึนะซึ่งเป็นไดเมียวคาวาโกเอะได้สั่งให้ยาซึมัทสึ คิเนะมอนผู้เป็นบริวารของเขาผันน้ำมาจากทามะกาวะ โจซุย (เมืองโคะไดระ, โตเกียว) ในปีโชโอที่ 4 (1655) ในฐานะน้ำดื่มที่สำคัญสำหรับผู้บุกเบิกที่ราบสูงเพื่อระงับไฟป่า ปัจจุบันมีทางเดินเล่นรอบ ๆ น้ำชลประทานซึ่งกลายเป็นเส้นทางพักผ่อนที่มีคุณค่าในการเพลิดเพลินกับธรรมชาติ ความยาวรวมประมาณ 24 กม. และนาข้าวในมูเนโอกะเมืองชิกิก็ชุ่มชื้นเช่นกัน