จิจิบุ ยุโมโตะ ทาเคะโคะ ออนเซ็น

เป็นพิพิธภัณฑ์ที่จัดแสดงมรดกทางวัฒนธรรมทั้งหมดของเมืองโยโคเซะ นอกจากแบบจำลองเวทีการแสดงของหุ่นจำลอโยโคเสะ (ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมพื้นบ้านที่จับต้องไม่ได้ของจังหวัด) และแบบจำลองศาลาของศาลเจ้าบุโคซังมิตาเกะแล้วยังมีการจัดแสดงตัวอย่างของสัตว์ที่รวบรวมมาจากภูเขามิตาเกะและจัดแสดงเอกสารทางประวัติศาสตร์ที่ทำให้เข้าใจถึงการเปลี่บนแปลงของเมืองโยโคเสะ ที่มุม "ธรรมชาติฎ ในห้องนิทรรศการถาวรมีการจัดแสดงชิ้นส่วนฟอสซิลของ กวางญี่ปุ่นยักษ์ วัวกระทิง และหมาป่าที่เกิดมาจากถ้ำหินปูนเนโกะยะ เมื่อประมาณ 130,000 ปีก่อน เป็นวัตถุฟอสซิลที่หายากในญี่ปุ่น

นาขั้นบันไดที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในจังหวัดไซตามะซึ่งทิวทัศน์ของชนบทที่เป็นเอกลักษณ์ของญี่ปุ่นแผ่ขยายกว้างขวางในแต่ละฤดูกาล ปัจจุบันพื้นที่นาข้าวประมาณ 4ha (ประมาณ 250 แผ่น) จากพื้นที่ทั้งหมดประมาณ 5.2ha กำลังได้รับการฟื้นฟู ในช่วงฤดูร้อนจะมีการจัดงานที่มีการจุดไฟกองไฟประมาณ 600 กอง สร้างพื้นที่เทพนิยายในเพียงคืนเดียวซึ่งไม่สามารถสัมผัสได้ในเมือง ในฤดูใบไม้ร่วงดอกฮิกัง(ดอกพลับพลึงสีแดง) ประมาณ 2 ล้านดอกที่ปลูกบนทางเดินจะบานสะพรั่ง

วัดที่ช่วยให้คลอดลูกง่าย เลี้ยงลูกง่าย ปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย สิ่งศักดิ์สิทธิ์หลักคือพระเนียวอิรินคันนอน ว่ากันว่าเป็นเจ้าแม่กวนอิมแห่งโชคลาภและปัญญาซึ่งถือลูกแก้วที่ช่วยให้สมหวัง ขจัดความชั่วร้ายและชำระจิตใจที่เปื้อนโคลน บรรเทาทุกข์ และให้สมบัติเงินทองเพื่อความเจริญรุ่งเรือง ในเขตวัดนี้มีสถูปหินสีฟ้าสามกลุ่มของรูปปั้นพระอมิตาภพุทธะทั้งสามจากยุคมุโรมาจิและบุนซึกะในปีแรกของโฮเอ และมีการเขียนความปรารถนาของผู้หญิงเอาไว้

ปัจจุบันอาสาสมัครส่วนใหญ่ที่เป็นชาวเมืองต่างรวมกันเตรียมพื้นที่ภูเขาลูกเล็ก (ประมาณ 3.9㏊) ที่ลานจอดรถของลานชาวเมืองของเมืองโยโคเซะให้เป็นสถานที่พักผ่อนสำหรับคนในท้องถิ่นที่ว่า "ภูเขาที่สวยงามมีดอกไม้เบ่งบานซึ่งผู้คนรวมตัวกัน" ผู้คนได้ปลูกต้นไม้ที่มีดอกไม้บานมากกว่า 6,000 ต้นเพื่อให้สามารถเพลิดเพลินได้ทุกฤดูโดยเน้นที่ดอกไม้สีขาว นอกจากนี้ในฐานะโครงการร่วมระหว่างรัฐบาลกับสถาบันการศึกษา โดยร่วมมือกับมหาวิทยาลัยศิลปะมุซาชิโนะ เรายังได้พัฒนาผลงานสามชิ้นที่ผสมผสานกับ "ศิลปะ" เพื่อให้เป็นสถานที่ที่น่าสนใจยิ่งขึ้น

สถานที่จาริกแสวงบุญลำดับที่ 7 เรียกว่า อุชิบุชิโด และสิ่งเคารพสักการะหลักคือ คันนอนสิบเอ็ดหน้า (ผลงานเด็นเกียวกิ) ในตอนแรกตั้งอยู่ในอุชิบุชิ เขตที่ 3 ของเนโคะยะ แต่เนื่องจากภัยพิบัติในปี 1782 จึงย้ายมาที่อาคารหลักวัดโฮโจจิของวัดเบสึโทจิและได้รับการประดิษฐานที่วัดนี้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ด้วยเหตุนี้วัดโฮโจจิจึงถูกเรียกว่าสถานที่จาริกแสวงบุญลำดับที่ 7 วัดโฮโจจิเรียกว่าอาโอะกาชิยามะ และนิกายคือนิกายโซโต ก่อตั้งโดยเรียวโดคันเซยามาโตะโอโช ในปี 1606 การก่อตั้งวัดเป็นซุโจโนะคามิ ชิเกะคาตะหัวหน้าคนที่สองของตระกูลอุจิดะ และตระกูลอุจิดะว่ากันว่าเป็นสายของตระกูลฟุจิดะที่โฮโจ อุจิคุนิไดเข้าเป็นลูกเขยในตระกูล